Czerwony Ratusz (Nowy Ratusz)
Tak zwany Czerwony Ratusz, niegdyś siedziba magistratu, a obecnie Urzędu Morskiego.
To piękny przykład budowli w bardzo popularnym w XIX-wiecznych Niemczech stylu neogotyckiego - pełno tu ostrych łuków, balkonów, wykuszy i smukłych wieżyczek, ceramicznych herbów. Wejście do gmachu zdobią figury mężczyzn, będących alegorią rzemiosła, rybactwa, handlu i nauki.
Budowę neogotyckiego Ratusza Nowego, według projektu Karla Kruhla, rozpoczęto 2 września 1875 r. Poświęcenie odbyło się 10 stycznia 1879 r., po czym władze miejskie zaczęły przenosić się z Ratusza Staromiejskiego. Tu sprawowali urząd dwaj wybitni nadburmistrzowie Hermann Haken (29 lat) i jego następca Friedrich Ackermann (24 lata). Ratusz spłonął 6 grudnia 1945 r. wskutek podpalenia. Po odbudowie jest siedzibą instytucji morskich.
Z uwagi na rosnące potrzeby miasta i ciasnotę Ratusza Staromiejskiego na terenie tzw. Nowego Miasta, formowanego poza obwarowaniami twierdzy od 1846 r., podjęto 2 września 1875 r. wg projektu Karla Kruhla budowę neogotyckiego Ratusza Nowego. Ambitny projekt przewidywał, że kubaturowo będzie większy od ratusza w Gdańsku, Stralsundzie i Greifswaldzie razem wziętych. Poświęceni i oddanie do użytku nastąpiło 10 stycznia 1879 r. Ówczesny magistrat składał się nadburmistrza, burmistrza i 19 radnych, z których jedynie 6 pobierało stałe wynagrodzenie z kasy miejskiej. Zarząd miasta składał się z 64 radnych wybieranych co 6 lat spośród mieszkańców miasta. Zarząd składał się z 14 organów i deputacji.
W niewielkim stopniu zniszczony podczas nalotów ratusz uległ zniszczeniu wskutek umyślnego pożaru 6 grudnia 1945 r. Wypalone mury stały do 1956 r. Pierwotnie planowano umieścić w nim część wydziałów Urzędu Miasta. Ostatecznie po odbudowie przekazany został instytucjom gospodarki morskiej. Na zewnątrz bogato zdobione elewacje. W górnej partii elewacji od strony wschodniej i zachodniej dwa ceramiczne szwedzkie lwy trzymające koronę wazów nad kartuszem herbowym Szczecina. Od strony zachodniej nad wejściem do gmachu, umieszczono cztery ceramiczne postacie o wysokości ok. 140 cm symbolizujące wiedzę, gospodarkę rolną. przemysł i gospodarkę morską. Wewnątrz na ścianie klatki schodowej umieszczono gipsową tablicę z herbem miasta z 1660 r. przeniesioną ze Starego Ratusza.